Rok 2024 przynosi istotne zmiany w kwestii składek ZUS. Wzrost minimalnego wynagrodzenia wpłynął na wyższe składki, zarówno dla nowych firm, jak i dla obecnych przedsiębiorców. Jakie konsekwencje przyniesie to dla rynku pracy, a przede wszystkim dla przedsiębiorców i pracowników? Sprawdźmy!

Dla kogo wyższe składki ZUS w 2024?

Wraz z początkiem 2024 roku, zarówno nowo założone firmy, jak i te z wieloletnim stażem, doświadczą zmian w wysokości opłacanych składek ZUS. Dynamika tych zmian jest bezpośrednio uzależniona od nowo ustalonej płacy minimalnej oraz od prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce.

Uwaga

Chcemy zatem powiedzieć, że poniższe wyliczenia na dzień dzisiejszy mają charakter prognozy. Dokładna wysokość składek ZUS będzie znana po opublikowania obwieszczenia Ministra Rodziny i Polityki Społecznej w sprawie kwoty ograniczenia rocznej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe w 2024, na które musimy poczekać do listopada 2023.

Wyższe składki ZUS dla nowych firm od stycznia 2024

Nowe firmy, które zaczynają swoją działalność, od stycznia 2024 r. będą opłacać składki ZUS od podstawy stanowiącej 30% nowego wynagrodzenia minimalnego, które od pierwszego stycznia 2024 wyniesie 4242 zł brutto. Oznacza to, że podstawa do wyliczenia składki ZUS dla młodych firm, korzystających z małego ZUS, wyniesie wówczas 1272,60 zł brutto. Z tych obliczeń wynika, że:

• składka emerytalna wyniesie 248,41 zł,
• składka rentowa 101,80 zł,
• składka chorobowa 31,18 zł,
• a składka wypadkowa 21,52 zł.

Wyższe składki ZUS na 2024 rok dla obecnych przedsiębiorców

Obecni przedsiębiorcy, a ściślej mówiąc, osoby prowadzące działalność gospodarczą z wieloletnim stażem, opłacający ZUS w pełnej wysokości, także doświadczą wzrostu składek. Założenia projektu budżetu państwa na 2024 rok przewidują wzrost przeciętnego wynagrodzenia w 2023 roku o 11,9% a w 2024 roku o 9.7%. Oznacza to, że przeciętne wynagrodzenie w 2024 roku wyniesie 7783,07 zł.

Przepisy prawa wskazują, że do obliczenia podstawy wymiaru składek ZUS używa się kwoty prognozowanego wynagrodzenia. Podstawa służąca wyliczaniu składek ZUS to 60% wysokości przeciętnego wynagrodzenia, zatem 7783,07 x 0,6 = 4669,84. To oznacza, że podstawa ta wyniesie wyniesie 4669,84 zł, a składki ZUS w wysokości:

• emerytalną 911,55 zł,
• rentową 373,59 zł,
• chorobową 114,41 zł,
• wypadkową 77,99 zł
• oraz składkę na Fundusz Pracy 114,41 zł.

Wyliczenia te pomijają składkę zdrowotną. Po zmianach wprowadzonych w ramach tzw. Polskiego ładu, ta opłacana jest na odrębnych zasadach, uzależnionych od wybranej przez przedsiębiorcę formy opodatkowania.

O ile wzrosną składki społeczne ZUS w 2024 roku?

Główna różnica wynika z podwyżki płacy minimalnej i prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia. Suma składek ZUS:

• dla osób rozpoczynających działalność gospodarczą wyniesie 402,91 zł, co stanowi wzrost o 61,19 zł brutto w porównaniu do drugiej połowy 2023 roku;
• dla osób opłacających ZUS w pełnej wysokości wyniesie 1477,54 zł + 114,41 zł na FP.

Największa podwyżka składek ZUS od lat — podsumowanie

Rok 2024 przyniesie zauważalne zmiany w zakresie składek ZUS. Z jednej strony, zmiany te mają na celu dostosowanie systemu do wzrostu kosztów życia i zapewnienie godziwego wynagrodzenia dla pracowników. Z drugiej strony, mogą one wpłynąć na zwiększenie obciążeń dla przedsiębiorców, zwłaszcza tych, którzy dopiero zaczynają swoją działalność.

Wzrost składek ZUS dla przedsiębiorców nie oznacza jednak, że spadnie zapotrzebowanie na pracowników. Jednak ponieważ przedsiębiorcy zapłacą więcej, na znaczeniu może zyskać praca tymczasowa. Już teraz widać duże zainteresowanie firm pracownikami tymczasowymi, co widać choćby na naszym portalu z ofertami pracy.

---

Jeśli przed dłuższy czas nie możesz znaleźć stałej pracy, dobrym pomysłem jest praca tymczasowa. Pozwoli Ci na szybkie zapewnienie sobie źródła dochodu i wypełnienia luki w zatrudnieniu. Wszystko dzięki temu, że pracodawcy chętnie korzystają z tego rozwiązania. W tym artykule omówimy, czym jest praca tymczasowa i jakie korzyści niesie dla pracownika i pracodawcy. Koniecznie przeczytaj.

Co to jest praca tymczasowa?

Praca tymczasowa to jedna z form zatrudnienia, oparta o relację trójstronną. Pracownik tymczasowy wykonuje bowiem pracę na rzecz danego przedsiębiorcy, ale zatrudniany jest przez agencję pracy tymczasowej, która odpowiada za jego wynagrodzenie, ubezpieczenia i pozostałe sprawy kadrowe. Oznacza to, że agencja zawiera umowę zarówno z pracodawcą, jak i z pracownikiem.

Aby praca mogła zostać nazwana tymczasową, muszą zostać spełnione określone w jej definicji przesłanki.

Definicja pracy tymczasowej — ustawa

Ustawa z dnia 9 lipca 2003 r. o zatrudnianiu pracowników tymczasowych wyjaśnia pojęcie pracy tymczasowej jako pracę wykonywaną przez pracownika na rzecz danego pracodawcy użytkownika, przez okres nie dłuższy niż wskazany w ustawie, określonych zadań. Dokładne brzmienie definicji w tej Ustawie
o charakterze sezonowym, okresowym, doraźnym niesie Art. 2 punkt 3:

praca tymczasowa – wykonywanie na rzecz danego pracodawcy użytkownika, przez okres nie dłuższy niż wskazany w ustawie, zadań:
a) o charakterze sezonowym, okresowym, doraźnym lub
b) których terminowe wykonanie przez pracowników zatrudnionych przez pracodawcę użytkownika nie byłoby możliwe, lub
c) których wykonanie należy do obowiązków nieobecnego pracownika zatrudnionego przez pracodawcę użytkownika.

Kim zatem jest pracownik tymczasowy i pracodawca użytkownik? Przytoczmy ich definicje, również zawarte w Art. 2 wspomnianej Ustawy.

1) pracodawca użytkownik – pracodawcę lub podmiot niebędący pracodawcą w rozumieniu Kodeksu pracy wyznaczający pracownikowi skierowanemu przez agencję pracy tymczasowej zadania i kontrolujący ich wykonanie;

2) pracownik tymczasowy – pracownika zatrudnionego przez agencję pracy tymczasowej wyłącznie w celu wykonywania pracy tymczasowej na rzecz i pod kierownictwem pracodawcy użytkownika;

Co o pracy tymczasowej mówi Kodeks pracy?

Podstawą prawną do wykonywania pracy tymczasowej jest Ustawa o zatrudnianiu pracowników tymczasowych. Kodeks pracy odnosi się bowiem wyłącznie do umów zawieranych bezpośrednio pomiędzy pracodawcą a pracownikiem. Ponieważ zatrudnienia pracownika tymczasowego dokonuje agencja pracy tymczasowej, to ona zawiera z nim umowę.

Umowa o pracę tymczasową

Agencja zatrudnia pracownika tymczasowego na podstawie umowy o pracę na czas określony lub na podstawie umowy prawa cywilnego (zlecenie, lub umowy o dzieło). O ile funkcjonowanie i zasady zawierania umów o pracę regulowane są przez Kodeks pracy, tak umowy prawa cywilnego regulowane są przez Kodeks cywilny.

Przed zawarciem umowy z pracownikiem tymczasowym, agencja porozumiewa się z pracodawcą w zakresie warunków pracy. Agencja zawiera z nim umowę, w którym określa m.in. zakres obowiązków takiego pracownika, czas pracy, sposoby rozliczania, sposób wynagradzania i inne szczegóły.

Ile może trwać praca tymczasowa?

Pracownik tymczasowy może wykonywać pracę na rzecz jednego pracodawcy przez okres:

• łącznie 18 miesięcy w okresie obejmującym 36 kolejnych miesięcy. Oznacza to, że jeden pracownik u jednego pracodawcy użytkownika w okresie 3 lat może pracować maksymalnie 1,5 roku, a po tym okresie musi nastąpić przerwa 18 miesięcy, zanim będzie można tego pracownika ponownie skierować do danego pracodawcy.
• łącznie 36 miesięcy w okresie obejmującym 36 kolejnych miesięcy tylko, jeśli pracownik tymczasowy skierowany jest do zadań nieobecnego pracownika, zatrudnionego u pracodawcy użytkownika przez niego samego. Ten sam pracownik nie może zostać skierowany do tego pracodawcy przez kolejnych 36 miesięcy po ustaniu zatrudnienia.

Kiedy można zatrudnić pracownika tymczasowego?

Pracodawcy poszukują tymczasowych pracowników najczęściej wtedy, kiedy występuje u nich okresowe zwiększone zapotrzebowanie na pracę. Najczęściej dzieje się tak w okresie wzmożonego zapotrzebowania na zwiększenie produkcji, obsługi magazynu lub klienta. Z drugiej strony pracownicy tymczasowi przydają się na budowach, przy remontach, i wielu innych pracach fizycznych. Jednakże istotny jest fakt, że pracodawca może zechcieć skorzystać z usług agencji i wynająć jej pracowników wyłącznie w celu wykonywania pracy o charakterze sezonowym.

Kiedy nie można zatrudnić pracownika tymczasowego?

Pracownik tymczasowy nie może być zatrudniony w celu wykonywania pracy:

• szczególnie niebezpiecznej w rozumieniu art. 237(15) Kodeksu pracy,
• na stanowisku, na którym zatrudniony jest na stałe inny pracownik, ale obecnie uczestniczy w strajku,
• tego samego rodzaju co praca wykonywana przez pracownika pracodawcy użytkownika, z którym ten rozwiązał stosunek z pracy, z przyczyn, które go bezpośrednio nie dotyczą i w okresie 3 miesięcy poprzedzających termin rozpoczęcia wykonywania pracy tymczasowej przez pracownika tymczasowego, jeżeli taka praca miałby być wykonywana w jakiejkolwiek jednostce organizacyjnej pracodawcy użytkownika położonej na terenie gminy, gdzie znajduje się lub znajdowała się jednostka organizacyjna, w której zatrudniony był zwolniony pracownik. Chociaż brzmi to zawile, chodzi o to, że jeżeli pracodawca użytkownik ma 2 sklepy w tym samym mieście, w jednym z nich zwolnił kasjera, a po miesiącu potrzebuje zatrudnić do drugiego sklepu kolejnego kasjera, nie może zatrudnić w tym celu pracownika agencji tymczasowej.
• wymagającej uzbrojenia pracownika ochrony w broń palną bojową lub przedmioty przeznaczone do obezwładniania osób za pomocą energii elektrycznej, których posiadanie wymaga uzyskania pozwolenia.

Zalety pracy tymczasowej

Z całą pewnością praca tymczasowa nie jest rozwiązaniem na stałe, ale dla wielu pracowników jest korzystna. Oto jej zalety:

1. Po pierwsze, praca tymczasowa jest doskonałą metodą na zdobycie doświadczenia, zwłaszcza dla osób, które dopiero wchodzą na rynek pracy.
2. Po drugie, czasowe zatrudnienie daje większą elastyczność i pozwala pracownikowi zdecydować o tym, gdzie i kiedy będzie pracować. Pozwala na zachowanie przerw pomiędzy zatrudnieniem, co może być przydatne na przykład dla studentów.
3. Po trzecie, zatrudnione w charakterze czasowym na umowę o pracę daje prawo do urlopu i zwolnienia lekarskiego.
4. Po czwarte, pracodawcy szybciej podejmują decyzje o zatrudnieniu konkretnej osoby, ponieważ ma ona zapewniać im zaspokojenie czasowych potrzeb.

Gdzie szukać pracy tymczasowej?

Praca tymczasowa to dla wielu osób przejściowe rozwiązanie, które pozwala zaspokoić swoje podstawowe potrzeby związane z pozyskaniem źródła dochodu. Zapewnia stabilność finansową, umożliwia utrzymanie siebie i swoich rodzin. Daje też większą kontrolę nad swoim codziennym harmonogramem i pozwala na większy balans między życiem prywatnym a zawodowym. Dla wielu osób jest wstępem do uzyskania stałego zatrudnienia. Pracodawcom daje z kolei możliwość szybkiego zaspokojenia zwiększonego zapotrzebowania na pracowników, dlatego na rynku ciągle pojawiają się nowe oferty pracy tymczasowej. Część z nich znajdziesz na naszym portalu. Sprawdź aktualne oferty pracy i znajdź pracę dla siebie.

Skończył Ci się okres pobierania zasiłku chorobowego, a wciąż pozostajesz niezdolny do pracy? Wymagasz dalszego leczenia lub rehabilitacji? Nie musisz pozostawać bez środków do życia. Być może przysługuje Ci świadczenie rehabilitacyjne. W tym artykule wyjaśnimy, kto i kiedy może je uzyskać. Podpowiemy także, jak i gdzie złożyć wniosek o takie wsparcie. Koniecznie przeczytaj i sprawdź, czy to jest dla Ciebie.

Czym jest świadczenie rehabilitacyjne?

Podstawą prawną dla świadczenia rehabilitacyjnego jest Ustawa z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa.

Świadczenie rehabilitacyjne to świadczenie pieniężne z ZUS dla osób, którym skończyło się prawo do pobierania zasiłku chorobowego, ale wciąż pozostają niezdolne do pracy, choć poprzez dalsze leczenie lub rehabilitację, mogą tę zdolność odzyskać. Wyjaśnijmy to na przykładzie.

Przykład:

Pan Adam uległ wypadkowi, po którym stał się niezdolny do pracy. Dostał zwolnienie lekarskie najpierw na 1 miesiąc, w czasie którego przez 2 tygodnie przebywał w szpitalu, a kolejne przez kolejne 2 tygodnie odbywał rekonwalescencję w domu. Był to jedynie początek leczenia.

Lekarz uznał, że wymagana jest dalsza rehabilitacja, aby przywrócić Panu Adamowi sprawność. Wystawił więc kolejne zwolnienie na 2 miesiące, po czym jeszcze jedno na 3 miesiące. W tym czasie Pan Adam pobierał wynagrodzenie za czas choroby, a następnie zasiłek chorobowy. Ten wypłacany jest jednak tylko do 182 dni choroby, tymczasem Pan Adam pozostaje niezdolny do pracy już 184 dni.

Lekarz Pana Adama uznał, że nie może on wrócić jeszcze do pracy i wymagana jest dalsza rehabilitacja. Wierzy jednak, że za kilka tygodni leczenie przyniesie pozytywny skutek i Pan Adam będzie mógł wrócić do pracy. W tej sytuacji Pan Adam może ubiegać się o świadczenie rehabilitacyjne.

Komu przysługuje świadczenie rehabilitacyjne?

Świadczenie rehabilitacyjne przysługuje osobom objętym ubezpieczeniem chorobowym w ZUS. Mogą z niego skorzystać zarówno Ci, za których to pracodawca opłaca składkę, jak i Ci, którzy opłacają ją dobrowolnie, np. samozatrudnieni. Aby mogli oni wnioskować o świadczenie rehabilitacyjne, muszą spełniać określone warunki.

Warunki do ubiegania się o świadczenie rehabilitacyjne

Osoba objęta ubezpieczeniem chorobowym w ZUS może ubiegać się o świadczenie rehabilitacyjne, gdy:

• po wyczerpaniu zasiłku chorobowego pozostaje niezdolna do pracy;
• rokowania lekarza wskazują, że dalsze leczenie może przywrócić ubezpieczonemu zdolność do pracy.

O świadczenie rehabilitacyjne nie mogą z kolei ubiegać się ubezpieczeni, którzy otrzymują:

• emeryturę lub rentę z tytułu niezdolności do pracy,
• rodzicielskie świadczenie uzupełniające,
• zasiłek dla bezrobotnych,
• dodatek solidarnościowy,
• zasiłek przedemerytalny,
• świadczenie przedemerytalne,
• nauczycielskie świadczenie kompensacyjne.

Dodatkowo nie możesz wnioskować o świadczenie rehabilitacyjne:

• za okres, w którym zachowujesz prawo do wynagrodzenia na podstawie przepisów szczególnych,
• w okresie urlopu bezpłatnego lub urlopu wychowawczego,
• w okresie tymczasowego aresztowania lub odbywania kary pozbawienia wolności,
• za cały okres świadczenia, jeżeli niezdolność do pracy powstała w wyniku umyślnego przestępstwa lub wykroczenia, co z stwierdza prawomocne orzeczenie sądu,
• za miesiąc kalendarzowy, w którym wykonywałeś pracę zarobkową albo wykorzystywałeś okres, na który świadczenie zostało przyznane, niezgodnie z jego celem,
• jeśli po wyczerpaniu zasiłku chorobowego wróciłeś do pracy, w której masz ubezpieczenie chorobowe albo masz zapewnione prawo do świadczeń za okres choroby,
• podlegasz obowiązkowemu ubezpieczeniu społecznemu rolników.

Jak długo można pobierać świadczenie rehabilitacyjne?

Świadczenie rehabilitacyjne możesz otrzymywać maksymalnie przez 12 miesięcy, po wyczerpaniu zasiłku chorobowego. O tym, jak długo możesz pobierać zasiłek chorobowy, przeczytasz w naszym poprzednim artykule: Zasiłek chorobowy 2023

Jaka jest wysokość świadczenia rehabilitacyjnego — ile wynosi w 2023?

Wysokość świadczenia rehabilitacyjnego uzależniona jest od podstawy wymiaru zasiłku chorobowego. Podstawa wymiaru zasiłku to z kolei przeciętne miesięczne wynagrodzenie pracownika z okresu 12 miesięcy kalendarzowych.

Świadczenie rehabilitacyjne wynosi:

• przez pierwsze 3 miesiące – 90% podstawy wymiaru zasiłku chorobowego
• przez okres od 4 do 12 miesiąca – 75% podstawy wymiaru zasiłku chorobowego.

Jeżeli niezdolność do pracy pracownika przypada w okresie ciąży, powstała w wyniku wypadku przy pracy lub w wyniku wypadku przy niezbędnych badaniach lekarskich przewidzianych dla kandydatów na dawców komórek, tkanek i narządów albo przy zabiegu pobrania komórek, tkanek i narządów przez cały okres świadczenia rehabilitacyjnego jego wysokość wynosi 100% podstawy wymiaru zasiłku chorobowego.

Jak ubiegać się o świadczenie rehabilitacyjne w 2023 roku?

Pierwszą przesłanką do tego, aby ubiegać się o świadczenie rehabilitacyjne, są wskazania lekarza do konieczności dalszego leczenia lub rehabilitacji, które to leczenie rokuje odzyskanie zdolności do pracy. Jeżeli zatem jesteś osobą, która nie ma już prawa do zasiłku chorobowego, ale ma prawo do świadczenia rehabilitacyjnego, aby je uzyskać, musisz złożyć wniosek do odpowiedniego oddziału ZUS. Co dzieje się dalej?

Jak złożyć wniosek o świadczenie rehabilitacyjne?

Wniosek o świadczenie rehabilitacyjne składasz na formularzu ZNp-7 dostępnym w ZUS. Do wniosku musisz dołączyć zaświadczenie o stanie zdrowia na formularzu OL-9, które wypełniają lekarze prowadzący Twoje leczenie oraz wywiad zawodowy z miejsca pracy na formularzu OL-10. Formularza OL-10 nie dołączają osoby, które składają wniosek o kontynuację świadczenia, prowadzą pozarolniczą działalność gospodarczą lub też ich niezdolność powstała po ustaniu zatrudnienia.

Co więcej, każda osoba ubiegająca się o świadczenie rehabilitacyjne musi dołączyć do wniosku zaświadczenie płatnika składek na ubezpieczenie zdrowotne. Osoby zatrudnione na podstawie umowy o pracę składają zaświadczenie wypełnione przez pracodawcę na formularzu Z-3, przedsiębiorcy, osoby z nimi współpracujące i duchowni na formularzu Z-3b, a pozostali ubezpieczenie na Z-3a. Także w tym przypadku, jeśli oświadczenie takie zostało wcześniej złożone w celu otrzymania zasiłku chorobowego i od tamtej pory nie doszło do żadnym zmian w nim wskazanych, nie ma obowiązku ponownego składania takiego oświadczenia. Podsumujmy.

Przykład:

Jeśli jesteś zatrudniony na umowę o pracę, aby otrzymać świadczenie rehabilitacyjne po raz pierwszy, składasz do ZUS:

• wniosek o wypłatę świadczenia — formularz ZNp-7
• zaświadczenie o stanie zdrowia od lekarzy prowadzących — formularz OL-9
• wywiad zawodowy z miejsca pracy — formularz OL-10
• zaświadczenie płatnika składek — formularz Z-3.

*Wniosek o wypłatę świadczenia rehabilitacyjnego możesz złożyć osobiście w we właściwej z uwagi na miejsce zamieszkania jednostce terenowej ZUS lub pocztą. Wniosek możesz złożyć także przez portal PUE ZUS, przy czym wypełniasz jego jedną część, a kolejna musi zostać wypełniona przez płatnika składek.

Kiedy złożyć wniosek o świadczenie rehabilitacyjne?

Musisz wiedzieć, że wniosek o wypłatę świadczenia warto złożyć co najmniej 6 tygodni przed zakończeniem okresu pobierania zasiłku chorobowego. Oczywiście możesz to zrobić później, ale musisz mieć świadomość, że ZUS rozpatrzy go wówczas dopiero po zakończeniu pobierania zasiłku chorobowego, gdyż na rozpatrzenie wniosku zastrzega on sobie 60 dni od daty jego wpływu (30 dni w przypadku badania przez komisję lekarską).

Pamiętaj, że roszczenie o wypłatę świadczenia przedawnia się po upływie 6 miesięcy od ostatniego dnia okresu, za który może być przyznane.

Świadczenie rehabilitacyjne krok po kroku

Aby ułatwić Ci zrozumienie procedury przyznawania świadczenia rehabilitacyjnego przez ZUS, spisaliśmy jej kolejne etapy.

1. Zebranie dokumentów — osoba – osoba ubiegająca się o świadczenie powinna w pierwszej kolejności zebrać wszystkie potrzebne dokumenty (np. OL-9, OL-10, Z-3).
2. Złożenie wniosku o wypłatę świadczenia do ZUS — osoba – osoba ubiegająca się świadczenie składa wniosek ZNp-7 wraz z zebranymi dokumenty do jednostki terenowej ZUS.
3. Oczekiwanie na wezwanie na badania przez lekarza orzecznika z ZUS — wnioskujący – wnioskujący oczekuje na informacje z ZUS o dacie i miejscu stawienia się na badania do lekarza orzecznika. Jeżeli z przyczyn zdrowotnych wnioskujący nie może osobiście stawić się na badaniach, lekarz orzecznik sam odwiedzi go w miejscu, w którym przebywa.
4. Badanie przez lekarza orzecznika + decyzja o zasadności wniosku — lekarz – lekarz orzecznik na podstawie badania wystawi oświadczenie do ZUS, w którym określi, czy istnieją rokowania na przywrócenie wnioskującemu zdolności do pracy oraz jak szybko może to nastąpić. Lekarz może też uznać, że wnioskujący jest zdolny do pracy.
5. Decyzja ZUS — pozytywna – pozytywna lub negatywna (odmowna) – na podstawie orzeczenia od lekarza ZUS decyduje o przyznaniu (lub odmowie) świadczenia i informuje o tym ubezpieczonego. Informacja może zostać przekazana elektronicznie lub pocztą, w zależności od wcześniejszej deklaracji wnioskującego.

Co zrobić, gdy ZUS przyzna świadczenie?

Zakład Ubezpieczeń Społecznych przyznaje świadczenie na podstawie orzeczenia od lekarza orzecznika. Jeśli lekarz uzna, że jesteś niezdolny do pracy, ale są rokowania na zmianę tego stanu, ZUS przyzna wypłatę świadczenia przez wskazany przez lekarza okres. Wypłata odbywa się na wskazany przez Ciebie numer konta bankowego.

Kto wypłaca świadczenie rehabilitacyjne?

Środki pieniężne z tytuły świadczenia rehabilitacyjnego w 2023 r, wypłaca ZUS lub pracodawca. Pracodawca, jako płatnik składek, robi to wtedy, gdy do ubezpieczenia chorobowego zgłosił więcej niż 20 pracowników. Co to dla Ciebie oznacza?

Jeżeli wypłaty świadczenia dokonuje pracodawca, oznacza to, że wypłaci on należne świadczenie w terminie przyjętym dla wypłaty wynagrodzeń, ale nie później niż w ciągu 30 dni od daty otrzymania od ZUS decyzji o przyznaniu świadczenia. ZUS na wypłatę świadczenia ma 60 dni od złożenia wniosku.

Co zrobić, gdy ZUS odmawia wypłaty świadczenia?

Lekarz orzecznik może stwierdzić, że nie ma podstaw do przyznania świadczenia rehabilitacyjnego lub, że nie ma rokowań na poprawę i nie uda Ci się przywrócić pełnej zdolności do pracy.

W pierwszym przypadku możesz wnieść sprzeciw do komisji lekarskiej ZUS. Masz na to 14 dni od dnia otrzymania orzeczenia. Wówczas ZUS skieruje Cię na ponowne badanie, tym razem przez trzech lekarzy orzeczników. Jeśli i oni stwierdzą, że nie ma podstaw do wypłaty świadczenia, ZUS wyda decyzję odmowną. Możesz wtedy próbować odwołać się od tej decyzji w sądzie, za pośrednictwem ZUS-u w terminie 1 miesiąca od dnia otrzymania decyzji.

W drugim przypadku, czyli gdy lekarz orzecznik uzna, że nie uda Ci się przywrócić pełnej zdolności do pracy poprzez rehabilitację i leczenie, ZUS przyzna Ci rentę.

Czy łatwo dostać świadczenie rehabilitacyjne w 2023?

To, czy Twój wniosek o wypłatę świadczenia rehabilitacyjnego zostanie pozytywnie rozpatrzony przez ZUS, zależy ostatecznie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Najważniejszym elementem, który wpływa na pozytywną decyzję ZUS, jest rokowanie o odzyskaniu zdolności do pracy. Takie rokowanie udowadnia się właśnie poprzez oświadczenie lekarzy prowadzących, o którym wspomnieliśmy wcześniej.

Co ciekawe, chociaż wypłata świadczenia może odbywać się maksymalnie przez 12 miesięcy, nie ma znaczenia, czy lekarze określą termin powrotu do zdrowia i jak długi ewentualnie termin tego powrotu szacują. ZUS nie może odmówić wypłaty świadczenia, ani wtedy, kiedy lekarze szacują pełny powrót do zdrowia po okresie 18 miesięcy, ani wtedy, kiedy nie są w stanie oszacować takiego terminu.

Co ze świadczeniem rehabilitacyjnym po ustaniu zatrudnienia?

Świadczenie rehabilitacyjne przysługuje ubezpieczonym, nawet po ustaniu stosunku pracy, o ile niezdolność do pracy powstała w czasie ubezpieczenia. Wyjaśnijmy to na przykładzie.

Przykład:

Pan Adam miał umowę o pracę z pracodawcą do dnia 31.04.2023. We wrześniu 2022 zachorował i stał się niezdolny do pracy. Po okresie zasiłku przyznano mu świadczenie rehabilitacyjne do 31.06.2023. Pomimo że stosunek pracy pomiędzy panem Adamem a jego pracodawcą ustał 31.04.2023, świadczenie wciąż mu przysługuje.

Czy pracodawca może zwolnić pracownika przebywającego na świadczeniu rehabilitacyjnym?

Pracownik korzystający ze świadczenia rehabilitacyjnego jest chroniony przed rozwiązaniem umowy o pracę bez wypowiedzenia, ale tylko przez 3 miesiące włącznie. Co to oznacza?

Pracodawca może rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia, jeśli pracownik korzysta ze świadczenia rehabilitacyjnego dłużej niż 3 miesiące. Mówi o tym art. 53 § 1 pkt 1 Kodeksu pracy. Nie oznacza to jednak, że kariera pracownika w tej firmie jest już skończona.

Jeśli pracownik zechce wrócić do tego pracodawcy po ustaniu choroby, a co więcej zgłosi tę chęć w ciągu 6 miesięcy od ustania zatrudnienia, pracodawca powinien go zatrudnić ponownie. Oczywiście decyzja ta uzależniona jest od aktualnych możliwości pracodawcy.

Koniec świadczenia rehabilitacyjnego — co dalej?

Co w sytuacji, gdy kończy Ci się, przewidziany ustawą, maksymalny termin wypłaty świadczenia rehabilitacyjnego? Jeżeli wciąż pozostajesz niezdolny do pracy, powinieneś wówczas ubiegać się o rentę z tego tytułu. O tym, jak ubiegać się o rentę napiszemy w jednym z kolejnych artykułów. Śledź nasz blog, by tego nie przegapić.

Urlop okolicznościowy to prawo każdego pracownika zatrudnionego na podstawie umowy o pracę. Jest to czas, który pozwala nam zająć się sprawami osobistymi w wyjątkowych chwilach. Zarówno tych radosnych jak ślub dziecka, jak i tych trudnych, jak śmierć bliskiej osoby. W tym artykule omówimy, jak można skorzystać z urlopu okolicznościowego w przypadku śmierci babci.

Co to jest Urlop Okolicznościowy?

Urlop okolicznościowy to rodzaj urlopu udzielanego pracownikowi z powodu wydarzeń mających miejsce w jego życiu prywatnym. Może to obejmować różne sytuacje, takie jak narodziny dziecka, ślub, czy śmierć bliskiego członka rodziny. O rodzajach tego urlopu pisaliśmy w artykule Urlop okolicznościowy – rodzaje urlopów na szczególne okazje.

Śmierć babci — urlop okolicznościowy — podstawa prawna

Zgodnie z § 15 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 15 maja 1996 r. w sprawie sposobu usprawiedliwiania nieobecności w pracy oraz udzielania pracownikom zwolnień od pracy, pracownikowi przysługuje urlop okolicznościowy. Treść tego artykułu po aktualizacji w dniu 24 listopada 2014 roku brzmi:

• 15. [Zwolnienie od pracy w związku ze ślubem, urodzeniem się dziecka, zgonem członka rodziny]
  Pracodawca jest obowiązany zwolnić od pracy pracownika na czas obejmujący:

• 2 dni – w razie ślubu pracownika lub urodzenia się jego dziecka albo zgonu i pogrzebu małżonka pracownika lub jego dziecka, ojca, matki, ojczyma lub macochy;

• 1 dzień – w razie ślubu dziecka pracownika albo zgonu i pogrzebu jego siostry, brata, teściowej, teścia, babki, dziadka, a także innej osoby pozostającej na utrzymaniu pracownika lub pod jego bezpośrednią opieką.

Jak widzimy, z uwagi na śmierć babci pracownikowi przysługuje 1 dzień urlopu okolicznościowego.

Komu przysługuje urlop okolicznościowy z powodu śmierci babci?

Urlop okolicznościowy przysługuje każdemu pracownikowi zatrudnionemu na podstawie umowy o pracę, bez względu na staż pracy i okres przepracowany u danego pracodawcy. Nie ma przy tym znaczenia, czy pracownik zatrudniony jest na 1/2, 1/4 czy też na cały etat. Co więcej, urlop ten nie wlicza się do puli urlopu wypoczynkowego.

Prawa pracownika w trakcie urlopu okolicznościowego

Podczas urlopu okolicznościowego pracownik zachowuje wszystkie swoje prawa. Przede wszystkim, nie może stracić pracy z powodu skorzystania z urlopu okolicznościowego. Co więcej, okres urlopu okolicznościowego jest wliczany do stażu pracy. Ponadto pracownik za czas urlopu okolicznościowego z powodu śmierci babci zachowuje prawo do pełnego wynagrodzenia. Wynagrodzenie to obliczane jest analogicznie jak w przypadku urlopu wypoczynkowego.

Urlop okolicznościowy z powodu śmierci babci – zasady udzielania

Aby skorzystać z urlopu okolicznościowego, pracownik ma obowiązek poinformować o takim zamiarze pracodawcę z wyprzedzeniem. Jeśli jednak było to nagłe wydarzenie i pracownik musiał zająć się natychmiast sprawami związanymi ze śmiercią babci, może powiadomić pracodawcę najpóźniej w następnym dniu. Informacja ta powinna zostać przekazana formalnie, na pisemnym wniosku.

Do wniosku o udzielenie urlopu na śmierć bliskiej osoby należy dołączyć akt zgonu. Zdarzają się sytuację, w których przedstawienie aktu zgonu nie jest możliwe od razu, dlatego pracownik powinien uzupełnić formalności, gdy tylko otrzyma wymagane dokumenty.

Jak złożyć wniosek o urlop okolicznościowy w przypadku śmierci babci?

Aby skorzystać z prawa do urlopu okolicznościowego z powodu śmierci bliskiej osoby, pracownik musi dostarczyć pracodawcy odpowiedni wniosek. Wniosek ten powinien zawierać następujące informacje:

• dane pracownika,
• dane pracodawcy,
• okoliczność uprawniająca do skorzystania z urlopu,
• liczbę dni urlopu,
• termin wykorzystania urlopu.

Do wniosku należy dołączyć akt zgonu. Pracodawca nie może odmówić udzielenia urlopu.

Wniosek o urlop okolicznościowy śmierć babci – wzór

Warszawa, 12.05.2023

Adam Kowalski

Ul. Przykładowa 1

00-000 Warszawa

Firma XYZ

Ul. Testowa 1

00-000 Warszawa

 

Wniosek o urlop okolicznościowy

Proszę o udzielenie mi urlopu okolicznościowego w terminie 13.05.2023 w wymiarze 1 dnia z powodu śmierci babci.

Załącznik:

Akt zgonu Janiny Kowalskiej

Adam Kowalski

Czy urlop okolicznościowy z tytułu śmierci babci trzeba wykorzystać na pogrzeb?

Urlop okolicznościowy z powodu śmierci babci ma na celu umożliwienie pracownikowi odpowiedniego czasu na żałobę i poradzenie sobie z emocjonalnym obciążeniem. Jest to czas, w którym pracownik może skupić się na wsparciu rodziny, uczestnictwie w ceremonii pogrzebowej oraz organizacji spraw związanych z pożegnaniem ukochanej babci. Innymi słowy, pracownik może wykorzystać przysługujący mu 1 dzień urlopu nie tylko w dniu pogrzebu. Może on skorzystać z tego urlopu w innym terminie, jednak musi być to czas związany bezpośrednio z okolicznością śmierci babci.

Urlop okolicznościowy – śmierć babci — podsumowanie

Podstawa prawna, jaką jest § 15 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 15 maja 1996 r. gwarantuje 1 dzień wolny urlopu okolicznościowego z tytułu śmierci babci. Ten dzień przysługuje wszystkim pracownikom zatrudnionym na podstawie umowy o pracy. Urlop jest płatny, a pracodawca nie może odmówić jego udzielenia. Aby wykorzystać dzień wolny z tego tytułu, należy złożyć wniosek do pracodawcy o jego udzielenie.

Śledź nasz blog po więcej porad w sprawach pracy.

Wielu pracowników, mimo uzasadnionych przyczyn obawia się korzystać ze zwolnienia lekarskiego, gdyż nie mają pewności, czy świadczenie za czas nieobecności, wystarczy im na pokrycie bieżących opłat. Ile wynosi zasiłek chorobowy w 2023 roku? Kiedy otrzymasz to świadczenie? Co zrobić, by go uzyskać? Na te i inne pytania odpowiemy w poniższym artykule. Koniecznie przeczytaj.

Czym jest zasiłek chorobowy?

Zasiłek chorobowy to świadczenie wypłacane pracownikowi, który jest niezdolny do pracy z powodu choroby w danym okresie, w czasie trwania ubezpieczenia chorobowego. Reguluje je Ustawa z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. 1999 Nr 60 poz. 636).

Komu przysługuje zasiłek chorobowy w 2023?

Zasiłek chorobowy przysługuje tylko tym osobom, które objęte są ubezpieczeniem chorobowym w ZUS (Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych). Z zasiłku mogą skorzystać zarówno te osoby, które podlegają obowiązkowemu ubezpieczeniu chorobowemu, jak i dobrowolnie zdecydowały się opłacać takie składki.

Kto podlega ubezpieczeniu chorobowemu?

Zgodnie z przepisami, obowiązkowym ubezpieczeniem chorobowym, objęci są:

• pracownicy zatrudnieni na podstawie umowy o pracę,
• członkowie rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub spółdzielni kółek rolniczych,
• osoby odbywające zasadniczą służbę zastępczą.

Dobrowolnie, składki na ubezpieczenie chorobowe mogą opłacać:

• osoby wykonujące pracę nakładczą;
• osoby wykonujące pracę na podstawie umowy agencyjnej, umowy zlecenia lub innej umowy o świadczenie usług, a także osoby współpracujące z osobami, które wykonują taką umowę;
• opiekunki do dzieci pracujące na podstawie umowy uaktywniającej;
• osoby prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą lub osoby współpracujące z taką osobą;
• osoby wykonujące odpłatnie pracę na podstawie skierowania do pracy w czasie odbywania kary pozbawienia wolności lub tymczasowego aresztowania;
• osoby duchowne.

Kiedy jeszcze można otrzymać zasiłek chorobowy?

Warto wiedzieć, że zasiłek chorobowy mogą otrzymać także osoby, które nie są nim objęte, jeśli są objęte ubezpieczeniem wypadkowym. Prawo do takiego zasiłku mają jednak tylko te osoby, które staną się niezdolne do pracy na skutek wypadku przy pracy, albo choroby zawodowej, jeśli otrzymają zwolnienie lekarskie.

Zasiłek chorobowy a wynagrodzenie chorobowe — jakie są różnice?

Podobnie jak pozostałe rodzaje zasiłków, zasiłek chorobowy wypłacany jest ze środków ZUS. Wynagrodzenie chorobowe wypłacane jest z kolei ze środków pracodawcy. Jedno i drugie świadczenie wypłacane jest jednak z tego samego powodu — okresowej niezdolności pracownika do pracy. Kiedy zatem wypłacane jest wynagrodzenie, a kiedy zasiłek chorobowy?

Kiedy można skorzystać z prawa do zasiłku chorobowego? Czym jest okres wyczekiwania?

Zgodnie z obowiązującymi przepisami, zasiłek chorobowy przysługuje ubezpieczonemu od 34 dnia choroby, a w przypadku pracowników, którzy ukończyli 50 rok życia, od 15 dnia choroby. Do tego czasu, czyli do 33 dni lub 14 dnia choroby, pracownikom tym wypłacane jest wynagrodzenie za czas choroby. Ten czas, nazywany jest okresem wyczekiwania.

Rodzącym się przy tym pytaniem może być to, czy każdy pracownik, za którego opłacane jest ubezpieczenie chorobowe, lub który opłaca je dobrowolnie, nabywa prawo do zasiłku chorobowego, od chwili zgłoszenia do ubezpieczenia. Odpowiedź brzmi NIE.

Kiedy ubezpieczony nabywa prawo do zasiłku chorobowego?

Prawo do zasiłku chorobowego nabywa:

• osoba podlegająca obowiązkowemu ubezpieczeniu chorobowemu po upływie 30 dni nieprzerwanego czasu trwania ubezpieczenia;
• osoba dobrowolnie objęta ubezpieczeniem chorobowym po upływie 90 dni nieprzerwanego czasu trwania ubezpieczenia.

Oczywiście, jak niemal od każdej reguły, tak i od tej istnieją wyjątki. Istnieje bowiem grupa osób, które prawo do zasiłku chorobowego, nabywa już od pierwszego dnia ubezpieczenia. Należą do nich:

• absolwenci szkół, uczelni, oraz osoby, które ukończyły kształcenie w szkole doktorskiej i zostali objęci ubezpieczeniem chorobowym lub przystąpili do niego w ciągu 90 dni od ukończenia szkoły, lub uzyskania dyplomu;
• osoby, których niezdolność do pracy została spowodowana wypadkiem w drodze do pracy lub z pracy;
• osoby ubezpieczone, które mają co najmniej 10-letni nieprzerwany okres obowiązkowego ubezpieczenia chorobowego;
• posłowie i senatorzy, którzy przystąpili do ubezpieczenia w ciągu 90 dni od ukończenia kadencji.

Ciekawostka:
Jeżeli osoba ubezpieczona z prawem do zasiłku, pozostaje niezdolna do pracy na skutek nadużycia alkoholu, za pierwszych 5 dni zasiłek jej nie przysługuje.

Jak długo można pobierać zasiłek chorobowy? Kiedy pracownik traci prawo do zasiłku z ZUS?

Zasiłek chorobowy wypłacany jest przez okres trwania niezdolności do pracy, ale nie dłużej niż przez 182 dni. Wyjątkiem jest niezdolność do pracy spowodowana gruźlicą lub niezdolność, która przypada w trakcie ciąży. Wówczas ubezpieczonemu wypłacany jest zasiłek przez maksymalnie 270 dni nieprzerwanej niezdolności do pracy. Do obu okresów wlicza się także okres pobierania wynagrodzenia chorobowego.

Warto przy tym wspomnieć, że zasiłek chorobowy przysługuje za każdy dzień niezdolności do pracy, również ten, który przypada w dzień wolny od pracy.

Co z zasiłkiem chorobowym po 182 dniach?

Osoby ubezpieczone, które wyczerpały czas pobierania zasiłku chorobowego, a mimo to pozostają niezdolne do pracy, mogą ubiegać się o świadczenie rehabilitacyjne. Świadczenie to wypłacane jest maksymalnie przez okres 12 miesięcy, a więcej o nim napiszemy w odrębnym artykule.

Czy zasiłek chorobowy można otrzymać po ustaniu zatrudnienia?

Jeśli w czasie niezdolności do pracy, umowa o pracę przestanie obowiązywać (zakończy się okres zatrudnienia), pracownik zatrzyma prawo do zasiłku, o ile stał się niezdolny jeszcze w czasie trwania ubezpieczenia chorobowego i ta niezdolność trwa nieprzerwanie po ustaniu ubezpieczenia. Wyjaśnimy to na przykładzie.

Przykład 1

Pan Adam jest zatrudniony jako pracownik magazynu na podstawie umowy o pracę do 30 września 2023 roku. 15 września 2023 stał się niezdolny do pracy, na dowód czego otrzymał zwolnienie lekarskie L4 na okres 30 dni. Ponieważ podlega ubezpieczeniu chorobowemu, do końca okresu zatrudnienia, jest mu wypłacane wynagrodzenie chorobowe przez pracodawcę. Po ustaniu zatrudnienia czyli od 1 października wypłacany jest mu zasiłek chorobowy.

Zasiłek chorobowy po ustaniu ubezpieczenia chorobowego

Zasiłek chorobowy może być wypłacany także po ukresie ustania ubezpieczenia chorobowego, o ile niezdolność do pracy trwała nieprzerwanie co najmniej 30 dni i powstała po ustaniu ubezpieczenia chorobowego i:

• nie później niż w ciągu 14 dni od ustania ubezpieczenia;
• nie później niż 3 miesiące od ustania ubezpieczenia w przypadku choroby zakaźnej lub innej choroby, w której objawy ujawniają po okresie dłuższym niż 14 dni od początku choroby.

Ile wynosi zasiłek chorobowy w 2023 r? 80 czy 100%?

Zasiłek chorobowy w 2023 roku wypłacany jest podobnie, jak w latach poprzednich za każdy dzień niezdolności do pracy, za który ten zasiłek przysługuje. Wysokość zasiłku obliczana jest na podstawie wymiaru zasiłku, którą jest średnia wynagrodzenia z ostatnich 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy.

Standardowy miesięczny zasiłek chorobowy wynosi 80% podstawy wymiaru zasiłku. Wyjaśnimy to na przykładzie.

Przykład 2

Pan Adam, zatrudniony na umowę o pracę, otrzymuje wynagrodzenie w wysokości 4500 zł brutto. Co oznacza, że podstawa wymiaru zasiłku wynosi 4500,00 a sam zasiłek 4500,00 x 0,8 (80%) = 3600,00 zł brutto.

Podstawa wymiaru zasiłku chorobowego 100%

Chociaż standardowy zasiłek chorobowy wynosi 80% podstawy wymiaru, nawet za okres pobytu w szpitalu, to istnieje kilka sytuacji, w których ubezpieczonemu przysługuje zasiłek chorobowy w wysokości 100% podstawy wymiaru. Należą do nich sytuacje, w których ubezpieczony staje się niezdolny do pracy wskutek:

• wypadku w drodze do pracy lub z pracy;
• z konieczności poddania się niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla kandydatów na dawców komórek, tkanek i narządów, albo zabiegowi ich pobrania;
• niezdolności do pracy w czasie ciąży.

Jak obliczyć wysokość zasiłku chorobowego w 2023 roku?

Aby obliczyć wysokość zasiłku chorobowego netto, należy wpierw od podstawy wymiaru odjąć wysokość składek ZUS (emerytalnej, rentowej i chorobowej — łącznie 13,71%), a następnie podzielić ją na 30 dni i pomnożyć przez ilość dni, jaką pracownik pozostaje nieobecny w pracy w okresie, w którym przysługuje mu prawo do zasiłku. Wyjaśnijmy to na przykładzie.

Przykład 3

Pan Adam otrzymuje stałą pensję w wysokości 4500,00 zł brutto. W związku z czym za podstawę wymiaru zasiłku chorobowego przyjmujemy tę kwotę. Pan Adam ma prawo do zasiłku w wymiarze 80% podstawy, więc otrzymuje 3600 zł brutto. Od tej kwoty odejmujemy 13,71%, co jest sumą składek ZUS. Miesięczny zasiłek chorobowy dla Pana Adama wyniósłby więc 3106,44 zł. Tę kwotę dzielimy na 30 dni, co daje nam 103,55 zł netto za każdy dzień nieobecności w pracy.

Kto wypłaca zasiłek chorobowy 2023?

Wynagrodzenie chorobowe do 33 dnia niezdolności do pracy (lub do 15 dnia w przypadku pracowników powyżej 50 roku życia) wypłacane jest przez pracodawcę. Podstawą wypłaty jest zwolnienie lekarskie w formie elektronicznej (e-ZLA), które wystawiane jest przez lekarza w systemie informatycznym. Wgląd do systemu otrzymuje zarówno pracodawca, jak i ZUS oraz sam ubezpieczony, który ma profil na PUE ZUS. W większości przypadków, aby otrzymać wynagrodzenie za czas choroby, nie musisz więc składać żadnych dodatkowych dokumentów. Jednak w chwili, gdy wypłatę wynagrodzenia za czas choroby przejmuje ZUS, samo zwolnienie lekarskie nie wystarczy. Musisz złożyć wniosek do ZUS, który wypłaca zasiłek chorobowy.

Jak złożyć wniosek o zasiłek chorobowy?

Podstawą wypłaty zasiłku chorobowego przez ZUS jest zwolnienie lekarskie e-ZLA oraz:

• zaświadczenie płatnika składek na druku Z-3 – jeśli jesteś pracownikiem na podstawie umowy o pracę;
• zaświadczenie płatnika składek na druku Z-3a – jeśli jesteś objęty ubezpieczeniem chorobowym z tytułu pracy na podstawie umowy zlecenia lub innej umowy o świadczenie usług;
• zaświadczenie płatnika składek na druku Z-3b – jeśli jesteś objęty ubezpieczeniem chorobowym i prowadzisz pozarolniczą działalność gospodarczą albo współpracujesz z taką osobą lub jesteś duchownym;
• wniosek o wypłatę zasiłku na druku ZAS-53 – jeśli niezdolność do pracy powstała po ustaniu zatrudnienia.

Co więcej, jeśli występujesz o zasiłek chorobowy po raz pierwszy po ustaniu tytułu ubezpieczenia chorobowego, składasz oświadczenie na druku Z-10.

Jak złożyć dokumenty o wypłatę zasiłku?

Dokumenty o wypłatę zasiłku chorobowego możesz złożyć:

• w formie elektronicznej (jeśli posiadasz profil PUE ZUS);
• w formie papierowej w dowolnym oddziale Zakładu Ubezpieczeń Społecznych;
• pocztą.

W jakim terminie należy złożyć wniosek o wypłatę zasiłku chorobowego?

Osoby, które do wypłaty zasiłku chorobowego zmuszone są złożyć zaświadczenia na drukach Z-3 i Z-3a, powinny złożyć te wniosku w ciągu 7 dni od otrzymania zwolnienia lekarskiego e-ZLA.

Osoby, które do wypłaty zasiłku muszą złożyć wniosek na druku Z-3b lub ZAS-53 muszą to zrobić jak najszybciej od chwili otrzymania zwolnienia, przy czym, roszczenie o zasiłek chorobowy przedawnia się im po 6 miesiącach od ostatniego dnia okresu, za który zasiłek im przysługuje.

Kiedy chorobowy zasiłek nie przysługuje?

Wiesz już, komu przysługuje i ile wynosi zasiłek chorobowy. Na koniec warto jednak wspomnieć o sytuacjach, w których pomimo trwania ubezpieczenia chorobowego, zasiłek jednak nie przysługuje. Tych okoliczności jest całkiem sporo, ale wskażemy kilka z nich. Prawa do zasiłku chorobowego nie masz, jeżeli w okresie niezdolności do pracy:

• zachowujesz prawo do wynagrodzenia (przepisy szczególne);
• przebywasz na urlopie bezpłatnym lub wychowawczym;
• jesteś tymczasowo aresztowany lub odbywasz karę pozbawienia wolności;
• jesteś objęty zwolnieniem lekarskim, które zostało sfałszowane.

Na koniec pamiętaj, że prawo nieustannie się zmienia. Przedstawione w naszym artykule informacje opisują tego, jak wygląda zasiłek chorobowy w 2023 roku.

Urlop wychowawczy został przygotowany przez ustawodawcę, jako odpowiedź na potrzeby młodych rodziców, którzy potrzebują więcej czasu na osobistą opiekę nad dzieckiem, pozostającym we wczesnym wieku, niż ten, który oferują im urlop macierzyński i rodzicielski. Jednak w przeciwieństwie do nich, znacznie się różni. Jak? Na czym polega urlop wychowawczy, komu przysługuje i ile jest płatny? Odpowiadamy.

Czym jest i komu przysługuje urlop wychowawczy?

Urlop wychowawczy to jedna z form urlopu, przewidziana dla rodziców dzieci we wczesnym wieku, którzy nie chcą zbyt szybko pozostawiać swojego dziecka pod opieką innych dorosłych lub też z jakichś przyczyn nie mogą tego zrobić. Z tej przyczyny korzystają z niego chętnie rodzice, którzy wykorzystali wcześniej urlop macierzyński i rodzicielski.

Urlop wychowawczy przysługuje zarówno rodzicom, jak i opiekunom prawnym dziecka. Oznacza to, że mogą oni skorzystać z tego przywileju, ale pod dwoma warunkami.

Aby móc skorzystać z urlopu wychowawczego, rodzic lub opiekun prawny:

• musi być zatrudniony na umowę o pracę;
• musi mieć co najmniej półroczny staż pracy — na ten staż, czyli łącznie 6 miesięcy składa się całkowity staż na umowę o pracę, także ten u poprzednich pracodawców.

Ile trwa urlop wychowawczy? Jaki jest okres urlopu wychowawczego?

Jak przewiduje Kodeks Pracy, maksymalny czas trwania urlopu wychowawczego wynosi 36 miesięcy, czyli 3 lata. Przy czym, nie ma obowiązku, aby wykorzystać taki urlop w całym wymiarze. Jeśli jednak rodzice się na to zdecydują, to przynajmniej 1 miesiąc musi być wykorzystany przez drugiego rodzica. Jeśli tego nie zrobi, czas ten przepada, ale i od tego jest wyjątek — śmierć jednego z rodzica. Innymi słowy, gdy jeden z rodziców nie żyje lub jest pozbawiony prawa do opieki nad dzieckiem, drugi z rodziców może wykorzystać pełne 36 miesięcy.

Czasie trwania urlopu wychowawczego, a wiek dziecka

Urlop wychowawczy udzielany jest na okres nie dłuższy niż:

• 36 miesięcy, maksymalnie do zakończenia roku kalendarzowego, w którym dziecko kończy 6 lat (dzieci zdrowe);
• 72 miesięcy (2x 36), maksymalnie do ukończenia 18 roku życia, w przypadku dzieci niepełnosprawnych.

Kiedy można rozpocząć urlop wychowawczy?

Warto wiedzieć, że urlopu wychowawczego nie trzeba brać od razu po zakończeniu urlopu macierzyńskiego. Może on być wykorzystany w dowolnym momencie i być podzielony na maksymalnie 5 części. Ponadto oboje rodziców może korzystać z urlopu jednocześnie, przy czym jest on pomniejszany proporcjonalnie, licząc wówczas jego dwukrotność. Innymi słowy, gdy oboje rodziców korzysta z urlopu jednocześnie przez 6 miesięcy, to urlop skraca im się o 12 miesięcy.

Czy urlop wychowawczy jest płatny i ile?

Niestety, urlop wychowawczy jest urlopem bezpłatnym. Oznacza to, że pracodawca nie wypłaci Ci wynagrodzenia za okres, w którym przebywasz na urlopie wychowawczym, a co więcej ZUS nie zapłaci Ci żadnego zasiłku. Jedyną możliwością wsparcia finansowego w tym okresie jest zasiłek rodzinny i dodatek z tytułu pozostawania na urlopie wychowawczym. Jednak w jego przypadku musisz spełnić konkretne kryteria, o których opowiemy innym razem.

Czy możesz pracować podczas urlopu wychowawczego?

Z uwagi na to, że urlop wychowawczy jest bezpłatny, część rodziców może chcieć pracować w ograniczonym czasie, który nie będzie kolidował im z opieką nad dzieckiem. Mogą oni wówczas:

• w trakcie urlopu wychowawczego umówić się z pracodawcą (obecnym lub innym) na pracę na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło tak, aby jej warunki odpowiadały zapewnieniu opieki nad dzieckiem;
• wraz z wnioskiem o urlop wychowawczy, wnioskować o obniżenie wymiaru czasu pracy (nie może być ona większa niż połowa pełnego wymiaru czasu pracy).

Jak złożyć wniosek o urlop wychowawczy?

Jeżeli decydujesz się na korzystanie z urlopu wychowawczego, musisz złożyć pisemny wniosek o jego planowanym rozpoczęciu, nie później niż na 21 dni przed jego rozpoczęciem. Co więcej, pracodawca nie może odmówić Ci udzielenia urlopu wychowawczego. W przeciwnym razie grozi mu kara grzywny. Informacje o tym, jak powinien wyglądać taki wniosek, znajdziesz tutaj: wniosek o urlop wychowawczy.

Jeżeli korzystasz z prawa do urlopu wychowawczego, pracodawca nie może Cię zwolnić w trakcie jego trwania, chyba, że zakład ogłosi upadłość lub zastosuje przewidziane zwolnienia grupowe, albo wtedy, gdy naruszasz postanowienia Kodeksu Pracy. W przeciwnym razie, aż do Twojego powrotu do pracy pozostajesz w stosunku pracy z pracodawcą.

Urlop wychowawczy a urlop wypoczynkowy

Każdy pracownik pozostający w stosunku pracy z pracodawcą nabywa prawo do urlopu wypoczynkowego w wymiarze uzależnionym od jego stażu pracy, z dniem 1 stycznia roku kalendarzowego. Jednakże pracownikowi za czas urlopu wychowawczego, urlop wypoczynkowy nie przysługuje, co to oznacza w praktyce?

• Jeżeli urlop wychowawczy zaczął się później niż 1 stycznia, pracownik zachowuje prawo do urlopu wypoczynkowego, przysługującego mu w danym roku.
• Jeżeli urlop wychowawczy zaczął się 1 stycznia i trwa pełny rok, pracownik traci prawo do urlopu wypoczynkowego.
• Jeżeli urlop wychowawczy zaczął się 1 stycznia, ale pracownik wraca do pracy w ciągu roku, nabędzie prawo do urlopu wypoczynkowego liczonego proporcjonalnie, tj. za przepracowany w ciągu roku czas.

Jak widzisz, zanim złożysz wniosek o udzielenie urlopu wychowawczego, lepiej jest wykorzystać urlop wypoczynkowy, który przysługuje Ci w danym okresie.

Urlop wychowawczy — podsumowanie

Urlop wychowawczy jest rodzajem urlopu przysługującego rodzicom, którzy chcą spędzać więcej czasu z dziećmi lub nie mają alternatywy i nie mogą pozostawić ich pod opieką innych osób. W Polsce jest to urlop bezpłatny, który może być wykorzystany przez jednego lub oboje rodziców jednocześnie.

W trakcie trwania urlopu wychowawczego rodzic nie otrzymuje wynagrodzenia, jednak jest chroniony przed zwolnieniem z pracy. Co więcej, może przerwać urlop wychowawczy w dowolnym momencie.